GAMZE

Bugün okul çıkışı sağlık ocağına gittim bir telaş.Aile hekimimize durumu anlattım doktor olmasına rağmen çok fazla bilgi sahibi değildi:((Oradaki hemşirelere sizde gönüllü olsanız dedim,topluca kan alıp gönderseniz dedim,çokda oralı olmadı:((Benim güzel ülkemin bir hayati konuda daha ne kadar geride kaldığın ne kadar bilinçsiz olduğunu görmek kırdı içimde yine bişeyleri.Sorunsuz aldırdım kanımı 2 tüp hemde:))Aklımda öyle kalmış.Sardım sarmaladım kargoyu aradım gelip alsalar ertesi güne kalırmış 16:00 da arabaları çıkacakmış Ankara'ya,iş başa düştü saat 15:15,koştur koştur gittim yetiştim kargoya.Geri koştur koştur evde beni bekleyen 2 kuzuya:))Bunları yaparken aklımda sadece Gamze vardı,gözümün önündeydi hep camdan bana el sallayışı,ekranlarda gördüğüm ve sanki ben ordaymışımda bana el sallıyormuş gibi hissettiğim görüntüsü.Sanki bana gülümsüyor,'sensin'diyor.Ogörüntüyü gören herkesin böyle düşümesi gerekir diye düşünüyorum,ama üzülerek görüyorum çoğu insanın bu duygular içinde olmadığını.İlk duyduğum andan beri 'ya bensem uygun donör' düşüncesi kafamdan silinmedi, belkide gerçekten öyle.İnsanlar ne zaman bu kadar duyarsızlaştı,ne zaman insanlığından eksilmeye başladı bilmiyorum.Bu borç para değil başkasından bulsun diyelim,bir insanın hayatı,geleceği,sadece onun değil,eşinin,yavrusunun geleceği söz konusuyken nasıl olur Allah ım aklım almıyor,nasıl olurda duyarsız kalınabilir.Hadi insanları geçtim benim ülkemde neden bu iş bu kadar karmaşık ve zor?Benim ev hanımı velim herşeyden bi haber,hadi haberdar ettim,hadi kan aldırmayada gitti diyelim,eve bir ekmek parası zor bırakan kocasından kargo parasını alabileceğinimi sanıyor benim ülkem.Bu işe gönül vermiş herkes kendisi ve etrafındakileri görüyor,birde madolyonun diğer yüzü var,insanlar çocukları için beş kuruşun hesabını yaparken bu ülkede pek çok insan 8 TL kargo parasını asla cebinden ödemez.Neden hastanelerde olmuyor bu işlemler,bu sağlıkla ilgili bir durum değilmi yoksa!!!

Merhaba

bugün nurturia annelerinden Ayşeciğimin yol göstermesiyle oluşturdum bu blogu.Öncelikle teşekkürler Ayşem:)Epeydir aklımda olmasına rağmen bir türlü zaman ayıramadığım isteklerimden biriydi blog sahibi olmak.Konuşacağım birini bulamadığım zaman içimi dökmek için yazardım eskiden ama şimdilerde elime kağıt kalem almaktan gına geldiği için sanırım üşeniyordum.Gamze ninde etkisiyle bu isteğim perçinlendi ve sonunda burdayım. MERHABA:))